Usuwanie znamion Poznań Dermatologia i Medycyna Estetyczna
Menu
Usuwanie znamion Poznań Dermatologia i Medycyna Estetyczna
Łysienie może mieć charakter trwały lub przemijający. Do najczęstszych jego postaci należą:
Łysienie androgenowe męskie to trwała utrata włosów, rozpoczynająca się w zakolach czołowych i w okolicy ciemieniowej. Schorzenie jest niemal normą u mężczyzn powyżej 50 roku życia. Leczenie tradycyjne jest zazwyczaj mało skuteczne, dobrą metodą jest chirurgiczny przeszczep włosów z okolicy potylicznej.
Androgenowa utrata włosów u kobiet występuje rzadko, jest w swej postaci zbliżone do łysienia męskiego. Zaznacza się tu istotny wpływ czynników genetycznych w połączeniu z niektórymi czynnikami prowokującymi np. detergentami. Leczenie powinno obejmować w głównej mierze ich eliminację.
Łysienie plackowate to choroba o nieznanej etiologii. Znaczenie mogą mieć czynniki psychologiczne, środowiskowe, genetyczne, jednak ich rola nie została udowodniona. Utrata włosów jest zazwyczaj przejściowa, schorzenie niestety ma czasami przebieg długotrwały. Leczenie jest złożone, stosuje się różne metody – m.in. ostrzykiwanie triamcymolonem, kriochirurgię, fototerapię. Najczęściej choroba przebiega pod postacią pojedynczego lub kilku ognisk wyłysienia, w obrębie którego zachowane są mieszki włosowe. Istnieje kilka wariantów łysienia płackowatego:
Najważniejszy podział łysienia obejmuje jego dwie główne formy – bez bliznowacenia i z bliznowaceniem. W łysieniu z bliznowaceniem mamy trwałe uszkodzenie/zniszczenie mieszka włosowego i zastąpienie go tkanką łączną. W tym przypadku odrost włosów jest niemożliwy, jedyną dostępną metodą leczniczą jest przeszczep.
Łysienie przebiega często pod postacią FFA – frontal fibrosing alopecia – łysienie czołowe z włóknieniem. Przesunięciu ulega linia owłosienia na czole, choroba często dotyczy kobiet w okresie postmenopauzalnym.
Słowo „pelade” wywodzi się z języka francuskiego i oznacza łysienie plackowate. Pseudopelade, czyli łysienie plackowate rzekome jest zupełnie inną jednostką chorobową, którą część badaczy uznaje za schyłkową postać liszaja płaskiego. Typowe ogniska wyłysienia przybierają postać ” śladów stóp na śniegu”, w badaniu histopatologicznym widoczne są pasmowate ogniska zwłóknienia w miejscu mieszków włosowych.
Ogniska wyłysienia pojawiają się początkowo na szczycie głowy, poprzedzone zapalnymi zmianami w okolicach przymieszkowych. W ogniskach wyłysienia widoczne są zachowane kępki włosów, składających się na charakterystyczny objaw „pędzla”. Podstawą leczenia są odpowiednio dobrane antybiotyki, gdyż w zmianach skórnych zazwyczaj wykrywa się gronkowca złocistego. Oznacza to łysienie plackowate. Pseudopelade, czyli łysienie plackowate rzekome jest zupełnie inną jednostką chorobową, którą część badaczy uznaje za schyłkową postać liszaja płaskiego. Typowe ogniska wyłysienia przybierają postać ” śladów stóp na śniegu”, w badaniu histopatologicznym widoczne są pasmowate ogniska zwłóknienia w miejscu mieszków włosowych.