Liszaj płaski jest schorzeniem polegającym na występowaniu swędzących fiołkowych grudek, oprócz skóry zajmującą błony śluzowe, czasami paznokcie lub skórę głowy owłosionej. Liszaj płaski występuje u około 1% populacji, jest więc względnie częstą jednostką chorobową, średni wiek pojawienia się objawów to około 40 lat.
Podstawowym wykwitem jest fiołkowa grudka. Grudki mogą zlewać się w blaszki, często ograniczone przez linie skórne, co nadaje im charakterystyczny romboidalny kształt. Grudki mają połyskliwą powierzchnię, na której dostrzec można siateczkę Wickhama – linijne przejaśnienia będące wyrazem miejscowego pogrubienia warstwy ziarnistej naskórka. Grudki z czasem goją się pozostawiając brązowawe pozapalne przejaśnienie. Dwie dalsze klasyczne cechy liszaja płaskiego to świąd i objaw Kobnera – czyli pojawianie się zmian w miejscu nawet drobnego urazu.
Odmiany liszaja płaskiego
Przebieg jest nieprzewidywalny, u prawie 100% chorych dochodzi do ustąpienia objawów chorobowych w ciągu dwóch lat.
W leczeniu miejscowym stosuje się kortykosteroidy, leczenie ogólne oparte jest o retinoidy, cyklosporynę A, kortykosteroidy, dapson.