Spis treści:
1. Typ wypryskowaty – niemowlęta i małe dzieci – głównie twarz i odsiebne części kończyn.
2. Typ liszajowaty – dzieci, młodzież i dorośli – głównie doły łokciowe i podkolanowe.
U wielu chorych dochodzi do rozwoju innych chorób alergicznych np. alergicznego nieżytu nosa lub astmy. W patogenezie AZS ważne są czynniki genetyczne, gdy jedno z rodziców choruje, prawdopodobieństwo wystąpienia choroby u dziecka wynosi 30%. Atopowe zapalenie skóry jest chorobą niezmiernie dokuczliwą, w której podstawową dolegliwością jest uporczywy świąd. W ciężkich przypadkach całkowicie zaburza on normalne funkcjonowanie chorego. Uporczywy, silny świąd jest niekiedy dolegliwością cięższą od ostrych bólów występujących w innych chorobach. Nigdy nie mija, jak już to na chwilę. Chory zmuszony jest do ciągłego drapania, uszkadza skórę, pojawiają się krwawienia i wtórne zakażenia. Na szczęście ciężkie przypadki to rzadkość, istnieją też nowoczesne metody leczenia znacznie łagodzące przebieg choroby.
Rozpoznanie AZS opiera się o kryteria podstawowe (większe) i kryteria mniejsze, opracowane przez przez 2 badaczy – Hanifina i Rajkę. Warunkiem rozpoznania choroby jest stwierdzenie u pacjenta co najmniej 3 kryteriów podstawowych, kryteria mniejsze mają wartość uzupełniającą.
W leczeniu AZS opracowano 3 linie „obronne”. Podstawowa linia terapeutyczna jest pierwszą z nich, gdy nie udaje się opanować choroby, sięgamy po linię drugą – miejscowe leczenie przeciwzapalne, gdy i to nie działa – sięgamy po oręż najcięższego kalibru, czyli leczenie systemowe.