Usuwanie znamion Poznań Dermatologia i Medycyna Estetyczna

Keloid

Spis treści:

Keloid jest zaburzeniem procesu gojenia po urazie skóry. Cechami charakterystycznymi keloidu, odróżniającą go od przerosłej blizny jest, często znaczne, przekroczenie przez niego granic rany oraz brak tendencji do samoistnej regresji. Z medycznego punktu widzenia keloidy są łagodnymi guzami tkanki łącznej bez potencjału onkologicznego – co oznacza brak zwiększonego ryzyka powstania nowotworu złośliwego w jego obrębie.

Keloidy są stosunkowo częstą patologią, dotyczą od 5 do 15% ran. Najczęściej spotyka się je u pacjentów między 13 a 30 rokiem życia, niektóre badania sugerują, że skłonność do powstania tego zaburzenia może być po części uwarunkowana genetycznie. Zwiększone ryzyko powstania keloidów dotyczy ran, których proces gojenia ulega przedłużeniu, na przykład z powodu odczynów zapalnych, niedokładnego zszycia chirurgicznego, obecności ciała obcego, powstania rany w liniach prostopadłych do napięć skóry.

Keloidy najczęściej rozwijają się po głębokich urazach skóry. Zwiększona produkcja pozakomórkowej macierzy, protein, kolagenu i proteoglikanów związany jest z przedłużającym się odczynem zapalnym w obrębie gojącej się tkanki. W mikroskopie widoczna jest znacznie zwiększona ilość komórek tkanki łącznej odpowiedzialnych za gojenie – fibroblastów. Procesy te dotyczą zarówno blizn przyrosłych (pozostających w granicach urazu) jak i keloidów przerastających granicę urazu. Blizny przerosłe tworzą się wcześniej, to jest kilka miesięcy po urazie i mają tendencję do utrzymywania się na stałym poziomie i regresji z upływem czasu. Keloidy inaczej – mogą powstać nawet rok po urazie i rosną często w sposób niepohamowany.

Najczęściej tworzą się w okolicach mostka, barków, nadgarstków i kostek.

Zapobieganie

W przypadku dodatniego wywiady rodzinnego w kierunku keloidów, należy zachować ostrożność przy przeprowadzaniu zabiegów chirurgicznych, rana musi być opracowana perfekcyjnie, po zabiegu zastosować można ostrzykiwania z triamcynolonu oraz maści antybiotykowe w celu zapobieżeniom ewentualnym powikłaniom zapalnym.

Leczenie

Brak jest jednej metody leczenia keloidów, zazwyczaj stosuje się leczenie złożone, w zależności od wybranej metody i predyspozycji osobniczych, wyleczenie lub znaczną poprawę uzyskuje się u 30 – 80 % pacjentów. Keloidy należy leczyć ostrożnie, wskazane jest doświadczenie. Niezmierne ważne jest niepodejmowanie izolowanego leczenia chirurgicznego, gdyż ryzyko wznowy a nawet pogorszenia jest bliskie 100%.

Metody

  • opatrunki okluzyjne
  • opatrunki uciskowe
  • iniekcje steroidów
  • kriochirurgia
  • maści silikonowe
  • wycięcie chirurgiczne
  • leczenie laserowe