Brodawki łojotokowe, nazywane także rogowaceniem łojotokowym są bardzo częstą przypadłością, pojawiającą się praktycznie u 100% populacji. Dotyczą głównie seniorów. wśród ludzi młodych są  spotykane sporadycznie. Brodawki łojotokowe są powodowane rozrostem naskórka, mają charakter łagodny, są niegroźne,  dla niektórych stanowią jednak problem kosmetyczny. Często wysiewają się po kilka, kilkanaście sztuk, głównie na tułowiu i klatce piersiowej.

Niekiedy bardzo masywny i szybki  wysiew brodawek – tzw. Zespół Lesera – Trelata,  może być oznaką rozwijającego się nowotworu przewodu pokarmowego. W przypadku podejrzenia tego zespołu, wskazana jest szersza diagnostyka w kierunku wykrycia ewentualnego nowotworu.

Rozpoznanie

Brodawki łokojotokowe większość dermatologów klinicystów rozpoznaje na pierwszy rzut oka, mają one charakterystyczną, pobruzdowaną suchą i szorstką powierzchnię, Badanie dermatoskopowe wykazuje pseudocysty rogowe – jasne, rozproszone plamki, czasem przypominające gwiazdozbiór. Niekiedy, gdy brodawka łojotokowa ma wygląd nietypowy, konieczne jest badanie histopatologiczne po tak zwanej biopsji wycinającej.

Leczenie

Chirurgia – stosuje się ścięcie styczne be z szwu  lub wycięcie ze szwem.

Kriochirurgia ciekły azot – 196st.C, wadą metody jest długie gojenie i konieczność pielęgnacji gojącej się rany.

Laser CO2 – zabieg prosty i bez wielu powikłań, konieczne jest doświadczenie