Brodawki łojotokowe, nazywane także rogowaceniem łojotokowym są bardzo częstą przypadłością, pojawiającą się praktycznie u 100% populacji. Dotyczą głównie seniorów. wśród ludzi młodych są spotykane sporadycznie. Brodawki łojotokowe są powodowane rozrostem naskórka, mają charakter łagodny, są niegroźne, dla niektórych stanowią jednak problem kosmetyczny. Często wysiewają się po kilka, kilkanaście sztuk, głównie na tułowiu i klatce piersiowej.
Niekiedy bardzo masywny i szybki wysiew brodawek – tzw. Zespół Lesera – Trelata, może być oznaką rozwijającego się nowotworu przewodu pokarmowego. W przypadku podejrzenia tego zespołu, wskazana jest szersza diagnostyka w kierunku wykrycia ewentualnego nowotworu.
Rozpoznanie
Brodawki łokojotokowe większość dermatologów klinicystów rozpoznaje na pierwszy rzut oka, mają one charakterystyczną, pobruzdowaną suchą i szorstką powierzchnię, Badanie dermatoskopowe wykazuje pseudocysty rogowe – jasne, rozproszone plamki, czasem przypominające gwiazdozbiór. Niekiedy, gdy brodawka łojotokowa ma wygląd nietypowy, konieczne jest badanie histopatologiczne po tak zwanej biopsji wycinającej.
Leczenie
Chirurgia – stosuje się ścięcie styczne be z szwu lub wycięcie ze szwem.
Kriochirurgia ciekły azot – 196st.C, wadą metody jest długie gojenie i konieczność pielęgnacji gojącej się rany.
Laser CO2 – zabieg prosty i bez wielu powikłań, konieczne jest doświadczenie